ககனமும் வானும்...

நூறு நாளில் அபிராமி அந்தாதி

அபிராமி அந்தாதி:நூல் 65 ராகம்: ஆபேரி


ககனமும் வானும் புவனமுங் காணவிற் காமனங்கம்
தகனமுன் செய்ததவப் பெருமாற்குத் தடக்கை யுஞ்செம்
முகனுமுன் நான்கிரு மூன்றெனத் தோன்றிய மூதறிவின்
மகனுமுண் டாயதன்றோ வல்லிநீ செய்த வல்லபமே.

அன்பின் தேவனான மன்மதனை வானத்திலுள்ள தேவரும் பூமியிலுள்ள மனிதரும் கண்டறியும் படி எரித்த சிவனுக்கு, சிவந்த மேனியும் பன்னிரு கண்களும் ஆறுமுகமும் கொண்ட மகனை அன்பின் அடையாளமாக வழங்கியது, அன்புக்கொடியாகிய அபிராமியே, உன் முதிர்ந்த அறிவின் வல்லமையாகும்.

ஆத்திரம் கண்ணை மூடும்; அவசரம் அறிவை மூடும். ஆத்திரத்திலும் அவசரத்திலும் தவறு செய்வது அறியாமை. அந்த அறியாமையைத் தண்டிப்பது இன்னும் பெருத்த அறியாமை. திருத்துவது முதிர்ச்சியாகும். நம்மைச் சுற்றி இருக்கும் மனைவி, மக்கள், நண்பர் என்று அத்தனை பேரிடத்திலும் இந்த நெறியைக் கையாளலாம். பட்டர் பாட்டின் உட்பொருள் இது தான்.

சிவனின் செயல் ஒன்றுமில்லாதவற்றிற்கெல்லாம் பிள்ளைகளை அடித்துத் துவைக்கும் தகப்பன்களின் அறியாமையை ஒத்தது. அன்பையும் காதலையும் உருவாக்க முயற்சி செய்த மன்மதனை எரித்தது சிவனின் அறியாமை; அந்த அறியாமையை அறிந்து, அது அகல அன்பையே தண்டனையாக வழங்கியது அபிராமியின் முதிர்ந்த அறிவு என்பது பட்டர் கருத்து.

பாடலைத் தளமிறக்க:(இறுக்கப்பட்ட கோப்பு, zip fileஆக)