அன்றே தடுத்தென்னை...

நூறு நாளில் அபிராமி அந்தாதி

அபிராமி அந்தாதி:நூல் 30 ராகம்: மோகனம்


அன்றே தடுத்தென்னை ஆண்டுகொண்டாய் கொண்டதல்ல வென்கை
நன்றே உனக்கினி நான் என்செயினும் நடுக்கடலுள்
சென்றே விழினும் கரையேற்றுகை நின் திருவுளமே
ஒன்றே பலஉருவே அருவேயென் உமையவளே

தனி உருவம் கொண்டும் பல உருவங்களிலும் தன்னை வெளிப்படுத்தும் உருவங்களுக்கப்பாற்பட்ட ஒளி போன்றவளே! எத்தனையோ பிறவிகளுக்கு முன்பே என்னைத் தடுத்து உன் வழியில் திருப்பி உனது பொறுப்பாக ஏற்றுக் கொண்டு விட்டாய்; இனி என்னைக் கைவிடுவது முறையல்ல. உன் பொறுப்பில் வந்த பிறகு, என் செயல்களின் விளைவாகப் பிறவிக்கடலில் மீண்டும் மூழ்கினாலும் என்னைப் பிறவாமை எனும் கரையில் சேர்க்கும் பொறுப்பை ஏற்று அருள வேண்டும்.

அறிந்து வழிபட எதுவும் தேவையில்லையென்றாலும், கடவுள் என்று தெரிந்து வழிபட ஏதோ ஒரு உருவத்தைக் கண்ணிலும் மனதிலும் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. அசைவன அசையாதன என்று நாம் கண்டு அறியக்கூடிய வகையில் அங்குமிங்கும் நிறைந்திருப்பதாக நம்புவதால், நம்மில் பெரும்பாலோர் கடவுளைப் பல வடிவங்களில் காண்கிறோம். சிலர் கடவுளை உருவமே இல்லாத வகையில் அருவாகக் காண்கிறோம்; தனக்குள் கடவுள் என்ற தத்துவமும் இதில் அடக்கம். முன் பாடல்களில் சொல்வது போல் தனிப்பெரும் சக்தியாகவும், முப்பெரும் கடவுளர் மற்றும் பிற தேவர்கள் போலவும், உருவம் விவரிக்க இயலாத வேதங்கள் போலவும், உருவம் எனும் வரைக்கே உட்படாத எங்கும் நிறைந்திருக்கும் தன்மையுடைத்தவள் என்றும் பட்டர் அபிராமியை அறிந்ததால் 'ஒன்றே, பல உருவே, அருவே' என்றார். அபிராமியை எந்த வடிவிலும் காணலாம் என்பதே பட்டரின் கருத்து. உமையவள் என்பதை உமா+அவள் எனப் பிரிக்கலாம். உமா என்ற சொல்லுக்கு ஒளி என்ற பொருளை அறிவோம். ஒளிக்குத் தனிப்பட்ட உருவம் கிடையாது. விளக்காகவும் பார்க்கலாம்; தீயாகவும் பார்க்கலாம். நேராகவும் மறைமுகமாகவும் அறியலாம்; சூரியனும் ஒளி தான், நிலவும் ஒளி தான். கைக்குள் அடக்கி வைத்துப் பார்க்கலாம்; அடங்க முடியாத அனலாகவும் பார்க்கலாம். உருவ வரைகளுக்கப்பாற்பட்ட தத்துவம் என்று சொல்லிவிட்டு அதற்குப் பொருத்தமாக அபிராமியை ஒளி என்று அழைத்தது பட்டரின் சொல்லாட்சிக்கு உதாரணம். உமையவளே என்பதற்கு பதில் இமையவளே என்றோ மலைமகளே என்றோ அழைக்காதது கருத்துச் செறிவைத் தொடர்ந்து சுவைக்க வைக்கிறது என்று நினைக்கிறேன்.

'அன்றே தடுத்தென்னை ஆண்டுகொண்டாய்' என்பதற்கு 'இளம் பிராயத்திலேயே' என்றும் 'பல பிறவிகளாய்' என்றும் பல வகையில் பொருள் சொல்லியிருக்கிறார்கள் அறிஞர்கள். பட்டரின் அன்றைய நிலையை எண்ணும் பொழுது, 'இன்ன செய்கிறோம் என்ற அறிவைப் பெறுவதற்கு முன்பே' என்பது பொருத்தமாகத் தோன்றுகிறது. தவறான திதியைச் சொல்லி அவஸ்தைக் கடலில் மூழ்கிக் கொண்டிருக்கும் பட்டர் கரை சேர அபிராமியின் துணையை வேண்டிப் பாடுகிறார் என்ற வெளிப்பொருள் தெள்ளெனத் தெரிந்தும், இங்கே உட்பொருள் அதுவல்ல என்று கருதுகிறேன். முந்தைய பாடல்களின் தொடர்ச்சியாக முக்திக்கு வித்தாகவும், முளைத்தெழுந்த புத்தியாகவும், புத்தியின் உள்ளே புரக்கும் புரத்தை என்று அபிராமியைக் கருதுவதால் அதிலிருந்து பிறழாமல் தொடர்வதாக நினைக்கிறேன். முக்திப் பாதையில் 'இறையண்மை' முதல் நிலையாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறதை அறிவோம். பல பிறவிகள் எடுத்து அபிராமியை வழிபட்டதால் மனிதப் பிறவி கிடைத்ததையும் முன்பே பாடியிருப்பதால், இங்கே 'அன்றே' என்பது 'முன் பிறவிகளிலேயே' என்ற பொருளிலும் வருவதாக நினைக்கிறேன். மனதாலும் நினைவாலும் தாயாக வேண்டும் நீயாக வேண்டும் என்று இந்த மனிதப் பிறவியிலும் அபிராமியையே எண்ணிக் கொண்டிருந்ததால் அந்த அண்மையைப் பெற்றுவிட்ட பட்டர், அதிலிருந்து விலகி இங்கே அரசனுக்காக வேறு ஏதாவது சொல்லிப் பணிந்து விடக்கூடாதே என்ற அச்சத்தில் பாடுவதாக நினைக்கிறேன்.

'உன்னையே நினைத்துக் கொண்டிருந்ததால் இந்த நிலை ஏற்பட்டது; இதற்கு நீ தான் பொறுப்பு. இந்த ஆட்டத்துக்கு வரவில்லை என்று இனி நீ ஓட முடியாது' என்று அபிராமியை விளையாட்டாகக் கடிந்து கொள்வதாகவும் தோன்றுகிறது. என் செயல்களுக்கு நீ தான் தூண்டுதல். நீ எண்ணம்; நான் செயல். நீ கருவி; நான் கலை. நீ இயக்குனர்; நான் நடிகன். 'ஆட்டுவித்தால் யாரொருவர் ஆடாதாரே' என்கிறார் பட்டர். தன் செயலுக்கு அபிராமியைத் தூண்டுதலாகச் சொல்வது வேடிக்கைச் சுவையென்றாலும், அது அபிராமியிடம் அவர் பெற்றிருக்கும் அண்மையையும் குறிக்கிறது.

பாடலைத் தளமிறக்க:(இறுக்கப்பட்ட கோப்பு, zip fileஆக)